पावसाळ्यात पाण्याच्या साठवणुकीची किंवा निचऱ्याची योग्य व्यवस्था नसेल तर ते साठवून राहते. अश्या पद्धतीने जागोजागी साठवून राहिलेल्या पाण्यात अनेक जीवजंतू वाढीस लागतात. शिवाय या दिवसात तापमानही कमी असते आणि वातावरण ढगाळ असते. हे ढगाळ वातावरण अनेक रोगांना व विकारांना कारणीभूत ठरणाऱ्या जीवानुसाठी पोषक ठरते. मुख्यत्वे या दिवसात पाणी दुषित होण्याचे प्रमाण फार असते. आणि यातूनच पोटदुखी,उलटया,जुलाब,कावीळ असे विकार निर्माण होतात. त्यामुळे पाणी उकळून, गाळून, किंवा पुरेसे निर्जंतुक करूनच पिणे केव्हाही हितकर ठरते. साधारणत: पावसाळ्यात होणारे कावीळ हि हेपिट्यटिस ए. किंवा सी. या प्रकारची असते. याचे मुख्य कारण म्हणजे दुषित पाणीच होय. यात सुरवातीस अशक्तपणा, ताप येणे, जेवणाची इच्छा नसणे, हि लक्षणे आढळतात. या अवस्थेत उपचार न झाल्यास अन्न पचन न होणे,लिव्हरला सूज येणे. या प्रकारच्या समस्या येतात. पुढे हि रक्तात मिसळतात, व मेंदू पर्यंत पोचतात. या परिणामी रुग्ण कोमा मध्ये जाण्याची शक्यता असते. आणि याचा परिणाम किडनीवरही होतो. या करीता याचा इलाज वेळीच होणे फार महत्वाचे आहे. पण सांगाचे झाले तर आपल्या कडे काविळीवर गावठी इलाज करण्याकडे लोकांचा जास्त कल आहे. मग यातून विकार बरा न झाल्यास नंतर डॉक्टर कडे धाव घेतली जाते. पण असे होते कि तोपर्यंत विकार बराच बळावलेला असतो. नंतरच्या इलाजाचा फायदा होऊ शकत नाही व धोका पत्करावा लागतो. त्यामुळे याचे प्राथमिक लक्षणे दिसताच योग्य तपासणी,निदान आणि औषध उपचार यावर भर द्यायला हवा. क़ाविळ बरा झाल्यावरही डॉक्टरांनी सांगितल्या शिवाय उपचार बंद करू नये. आपल्याच मनाने उपचार बंद केल्यास अथवा पथ्य न पाळल्यास कावीळ परत उलटू शकतो.
